Hoe kan het dat iemand waar je zó van houdt er van de ene op de andere dag opeens niet meer is? Het is niet eerlijk. Het is gemeen. En het is een rotgevoel.
Rouwen, zo heet het, als je iemand mist die is doodgegaan. Je kunt je vooral boos voelen als je dit meemaakt. Je kunt je ook verdrietig voelen of angstig. Of je snapt het niet helemaal en je laat het maar een beetje, je hebt het er niet zoveel over. Het is allemaal niet gek, het hoort bij het loslaten, het hoort bij het ‘rouwen’. Het komt omdat je ergens weet dat dit afscheid van die lieve opa, oma, kat, konijn of hond, definitief is. Dat opa of oma niet meer terugkomt, wat je ook doet en hoe hard je ook roept. Dat je lieve hond na al die jaren er gewoon niet meer is, daar op de vloer in de gang. Dat was je maatje. En maatjes horen er altijd te zijn, toch?
Gelukkig kun je iets doen om het verdriet wat minder heftig te maken. Je kunt het beste steun zoeken bij je vader en moeder. Zij hebben ook verdriet en kunnen jou laten zien hoe je daar mee om kunt gaan. En als je het wekelijkse uitje met je opa of het wandelen met je hond vreselijk mist, dan kun je aan je ouders vragen wat je nu het beste op dat tijdstip kunt gaan doen. Willen zij misschien elke middag een rondje met je lopen door de buurt, waar je vroeger altijd kwam met je hond? En mag het lege konijnenhok misschien nog een paar weken blijven staan? Of vraag eens hoe een vriend of vriendin ermee omgaat, ken je iemand uit je klas die ook zijn of haar opa, oma of huisdier mist?
Hier zijn nog meer handige tips als je verdriet hebt om een geliefde die je bent verloren:
1. Gun jezelf de tijd.Het is niet zomaar over. Je kunt ook maanden of jaren later nog moeten huilen als je denkt aan je trouwe hond of oma. Dat is niet erg. Het is juist mooi: het laat zien hoe veel je om iemand geeft.
2. Iemand is nooit helemaal weg.
In je hart en in je herinneringen blijven je dierbaren altijd. Ze zijn daarom ook altijd een beetje bij je, ook al kun je ze niet meer zien.
3. Spreek de naam van degene die je mist ook nog vaak uit.
Zo voelt het wat minder gek dat iemand niet meer te zien is. Roep gewoon eens de naam van je huisdier. Want je weet het nu: ze zijn er altijd nog een beetje, in jouw gedachten. Dat is nou wat echte liefde is. Dat je elkaar niet ziet, maar toch van iemand houdt.
4. Als diegene jarig is of je zag diegene altijd met de kerstdagen, besteed dan juist op die momenten ook aandacht aan de liefdes die er niet meer zijn. Zet een foto neer en brand een kaarsje. Leg een botje of kattensnoepje neer. Zo kun je toch nog iets kleins voor iemand doen. En zo voelt het een beetje of diegene tóch mee-eet of op de grond ligt te kwispelen.
5. Als je het fijn vindt, schrijf dan je gevoelens op.
In een dagboek, of een speciaal schrift wat je gebruikt voor het missen. Of luister naar een liedje dat je aan je huisdier of overleden familielid doet denken. Dat kan erg opluchten.
6. Als je bang bent om zelf ook dood te gaan, dan kun je dat het beste eerlijk vertellen aan je ouders, broers of zussen.
Of aan je opa en oma die er wel nog zijn, of misschien aan je juf? Het is beter dan in je eentje zo verdrietig zijn en je zo rot voelen. Echt waar: niemand zal gemeen reageren. Iedereen zal jouw verdriet begrijpen en jou willen helpen met het een plekje geven.
Weet je het nog steeds niet, hoe je het precies moet doen, als je zo’n groot verdriet hebt? Twee stichtingen die mogelijk hulp kunnen bieden zijn Stichting Achter de Regenboog & Stichting In de Wolken.