Beeld: Ine Tacken Photography
Met hem of haar ben je al je hele leven samen. Hutten bouwen, snoep verstoppen, met je matras van de trap glijden… Elke week op AMAYZINE KiDS lees je over een broer en zus (of zusjes of broertjes) en hun bijzondere band.
Manuel over Luna
Leuk aan Luna?
‘Als mama op de bank in slaap valt fluisteren we tegen elkaar dat we stiekem naar een feestje gaan buiten de deur. Ook hebben we onze speciale broer/zushandshake en kunnen we samen stiekem snoepen. Wat we ook leuk vinden is nepvechten, dat deden we laatst toen we de hond uitlieten en toen vroeg iemand die langs liep of het wel goed ging. Hij dacht dat we echt vochten, haha. Ook houden we allebei van voetbal (ik ben beter natuurlijk) en ze is lief voor me. En irritant.’
Luna over Manuel?
‘Irritant natuurlijk, maar we hebben heel veel lol samen. Het leuke aan Manuel is dat ik door hem heel veel vrienden heb en veel leuke dingen meemaak. Hij stapt altijd op iedereen af, gaat voetballen met jongens van 17 of gaat de keuken in van een restaurant en mag dan bijvoorbeeld helpen bedienen en ik dus ook. Daardoor maak ik dingen mee die zonder hem zeker niet waren gebeurd.’
Manuel heeft het syndroom van Down, heb je dat als kind altijd geweten?
‘Toen ik vijf was viel het me op dat ik sommige dingen leerde die Manuel nog niet kon. Lezen, schrijven, eigenlijk al die dingen die andere kinderen van vijf ook deden kon hij nog niet. Mijn ouders hebben toen aan me verteld dat Manuel anders is en dat hij het syndroom van Down heeft. Toen heb ik heel lang heel hard gehuild.’
Waarom?
‘Ik denk om hem. Ik kan huilen omdat ik me zorgen maak om hem. Niet om mezelf. Als ik huil is dat meestal om de ander. Zoals laatst toen onze vader weer terugging naar Sri Lanka nadat hij een lange tijd hier was geweest. Dan huil ik vooral omdat ik het zo zielig vind voor hem. Volgend jaar moet Manuel geopereerd worden omdat hij ook fysieke kwalen heeft en dat vind ik dan vreselijk zielig. Voor hem. Soms zeggen kinderen iets onaardigs over Manuel en dat raakt me dan. Meestal praat ik er over met mijn moeder en dat helpt. Soms zeggen we er iets over tegen die kinderen en soms ook niet. Zij flappen er misschien ook iets uit wat ze niet onaardig bedoelen. En mensen die onaardige dingen zeggen en dat menen zijn gewoon onaardige mensen. Die hoeven we dan ook niet in ons leven te hebben. Weten we dat meteen ook weer.’
Lachen met Manuel
Laatst gingen we naar Brownies & Downies en werden we dus bediend door iemand met het syndroom van Down. Toen zei Manuel: ‘Kijk nou naar hem. Er is iets met hem, hoor.’ En toen hij in Nederland (Manuel en Luna hebben hun hele leven in Sri Lanka gewoond en emigreerden begin dit jaar naar Nederland, MM) voor het eerst naar speciaal onderwijs ging, zei hij: ‘Ik hoor hier niet, hoor. Die zijn allemaal anders.’ Nu hij 14 is, weet hij ook steeds beter dat hij bijzonder is.’
Lastig
‘Soms vind ik het lastig dat er zoveel aandacht naar Manuel gaat, omdat hij zo leuk is en knap en iedereen hem schattig vindt en ook de zorg die mijn moeder voor hem heeft. Ik weet wel dat wij haar even dierbaar zijn, maar Manuel heeft gewoon iets meer zorg nodig.’
Manuel moet altijd zo blijven
‘Als je me vraagt of ik iets anders zou willen in mijn leven, dan moet ik daar niet over nadenken. Ik denk dat ik dan zou willen dat mijn ouders nog bij elkaar zouden zijn. Of ik zou willen dat Manuel geen Down zou hebben? Oh nee, Manuel is Manuel. Die moet altijd zo blijven.’